Markant in Zottegem
De verhalen van Danny Cantaert & ‘Miel’ Verschelde
Wanneer een wildvreemde op straat zegt dat die een Facebookpagina al bijna niet meer kan missen dan is het duidelijk: Danny Cantaert beroert mensen met zijn posts.
Danny Cantaert: “Ik was bouwvakker toen een ernstige lichamelijke aandoening mij verplichtte om te stoppen met dit werk. Daar stond ik dan. Wat kon ik verder nog doen? Ik wou er mij niet bij neerleggen en zocht naar een uitlaatklep in mijn leven.
“Bedankt iedereen om met mij deze digitale postkaarten van onze stad voor de toekomst te helpen bewaren!”
Mijn liefde voor poëzie kon ik uitleven in de fotografie en net op dat moment begon Facebook hier door te breken. Ik zag hier iets in. En om heel eerlijk te zijn: ik startte vanuit een kritische blik mijn Facebookpagina ‘Je moet het zien om te geloven’. Zottegem zag er toen nog niet uit zoals vandaag. Ik moest echter in beweging blijven en zo liep ik de stad rond met mijn camera waar ik stilaan ook de mooie evoluties zag. Mensen apprecieerden die eerlijkheid: genieten van de schoonheid en eerlijk benoemen als iets niet oké is.
Stilaan kreeg ik zo heel wat volgers en begon men mij uit te nodigen op festivals, events, openingen van winkels … Als mijn gezondheid het toeliet dan stond ik voor iedereen klaar! De gevarieerde Facebookpagina is daarom altijd gratis gebleven. Uit dankbaarheid voor al die sociale contacten en omdat ik mijn liefde voor deze stad aan zovelen kan tonen.
Zottegem is mijn leven en ik ben heel trots op hoe ik aan een negatief verhaal een positieve draai heb kunnen geven. De reacties van zowel het stadsbestuur, handelaars als de inwoners doen me dit als mijn levenswerk beschouwen. Bedankt iedereen om met mij deze digitale postkaarten van onze stad voor de toekomst te helpen bewaren!
In cijfers:
Danny Cantaert’s Facebookpagina ‘Je moet het zien om te geloven’ telt een kleine 19.000 volgers en bereikte op topevents vrij vaak 50.000 bezoekers.
Onze tweede gast ‘Miel’ Verschelde treffen we op een rustig moment tussen de gemeenteraad en een avondvergadering van de veiligheidsdiensten. Het is ondertussen al bijna 20 uur maar Miel staat nog steeds ter beschikking van zijn Zottegem.
‘Miel’ Verschelde: “Heel wat mensen hebben mij al kunnen zien bij de leukere momenten in het leven. Als concierge en all-round man ben ik steeds te vinden op en rond het stadhuis o.a. bij ceremonies voor huwelijken, jubilea, speciale evenementen … Samen met collega Carine ben ik op het appel voor de catering en serveren we met veel liefde – en een kwinkslag – hapjes en drankjes in de Raadszaal. Is het niet de mooiste job om de inwendige mens te kunnen versterken?
Ik werd zo’n 73 jaar geleden in Zottegem geboren in een café. Dus het zat eigenlijk toen al in mijn bloed. Daarom was deze functie bij de stad voor mij de geknipte job. Ik ben er misschien wel al 24 jaar een centrale figuur maar helemaal niet de belangrijkste! (lacht)
Als je zoveel in het stadhuis rondloopt en bij iedereen zomaar kan binnenlopen dan weet je wat er in Zottegem reilt en zeilt. “Vraag het maar aan Miel”, zeggen ze dan. Wel, ik mag dan wel denken wat ik wil, ik zeg zeker niet wat ik wil! (lacht)
“Vraag het maar aan Miel”, zeggen ze dan. Wel, ik mag dan wel denken wat ik wil, ik zeg zeker niet wat ik wil (lacht)”
Een job als de mijne moet je wel graag doen want anders houdt niemand dit vol. Het zijn vaak heel lange dagen die wisselen tussen superdrukke momenten en geduldig wachten. Voor mij is het pure ontspanning want ik ben graag onder de mensen.
Straks zijn het opnieuw verkiezingen en dan kijk ik echt uit naar de voorbereidingen ervan. Ook als ik nationale politici mag begeleiden naar hun afspraak in ons stadhuis en met hen soms een praatje kan slaan dan besef ik telkens opnieuw dat het in Zottegem goed is om te leven. Zelfs al weten we dat het werk niet klaar is – en het wel eens lijkt alsof het dat nooit zal zijn – ik zie dat iedereen hier elke dag keihard werkt aan onze stad!”